We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Β​ο​υ​ν​τ​ο​ύ digital EP

by Πεθαίνουν Στο Τέλος

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €5 EUR  or more

     

1.
ΒΟΥΝΤΟΥ Κάτι συνέχεια είναι πίσω σου κάτι σε κυνηγάει στα στενά κάτι βουίζει και σ' αναστατώνει. Γεμίζει φίδια τον ύπνο σου νερό κι αέρα σου κλωτσάει μακριά πυροβολάει κι από παντού σε διώχνει. Σού 'χουνε κάνει βουντού λίγο προτού σε ξεγεννήσουν βιαστικά μέσα στο αμπάρι κάποιου πλοίου ή στο βαγόνι. Κι οι αλυσίδες γύρω σου ήταν οι ίδιες που κρατάνε τα σκυλιά για μην τυχόν κι αλλάξουν γνώμη. Και κάποτε που έμεινες τον ήλιο να κοιτάς κάποτε πού 'ζησες να ξημερώνει βρήκες στο σώμα σου βελόνες και καρφιά να μην τους φύγεις, ξεστρατίσεις και χαθείς. Κάτι είναι μέσα στο σπίτι σου ξυπνάς το βράδυ και στα μάτια σε κοιτάει ουρλιάζεις, μα δεν έχεις στόμα. Κι όποιος ξεμείνει δίπλα σου βλέπεις να πέφτει, το θεό παρακαλάει για λίγη απ' τη στοργή ακόμα. Σού 'χουνε κάνει βουντού τα βήματά σου στον ορίζοντα βαριά καθώς περνάς μια ακόμα γκρίζα ζώνη. Απ' όλα τα ταξίδια σου είδες μονάχα τη ριγμένη μοιρασιά που αυτός ο πόνος δεν τελειώνει. Και κάποτε που έμεινες τον ήλιο να κοιτάς κάποτε πού 'ζησες να ξημερώνει βρήκες στο σώμα σου βελόνες και καρφιά να μην τους φύγεις, ξεστρατίσεις και χαθείς. Κι αρχίσαν να σε κυνηγούν Γιατί έχεις μάτια παντού, έχεις την όψη σκληρή Και λες τί θέλουν, τί ζητούν Την ομορφιά του τρελού, μέσα απ' το βλέμμα σου ποιός τους θα δει Μα όσες πόλεις καίνε να σε βρουν Πάντα θα βρίσκεσαι αλλού, κι εκεί που είσαι σπαράζει όλη η γη Όσα λόγια αγάπης κι αν σου πουν Θα 'ναι για σένα αιτία διχασμού, σου 'χουνε κάνει βουντού απ' την αρχή.
2.
ΚΑΤΟΠΤΡΙΚΟ Πίσω απ' τα πρόσωπα, τέρμα του δρόμου κι ερημιά που η αλήθεια την αντιστρέφει Κάτω απ' το χώμα αυτό κρέμονται ανάποδα κελιά σε κόσμο κατοπτρικό. Και στα υπόγεια τα ηλεκτροσόκ σκεπάζουν τη φωνή που περισσεύει Στα εργοστάσια κατασκευάζουν μηχανές που ισιώνουν ό,τι αληθινό. Και στέκεσαι βαρύς, όσο το αίμα ξεπηδάει σαν καύσιμο απο τη γη σου Κάτω απ' το χώμα αυτό σέρνονται ανθρωποειδή σε ωμό αλληλοσπαραγμό. Κάτι χειρότερο από τον ήλιο μιας στερνής αυγής να σε χαϊδεύει Κάτι πιο δύσκολο από της μάνας σου την αγκαλιά που λιγοστεύει Και ζεις αυτόν τον πόλεμο Χειμώνες στην ψυχή σου Σα θέατρο μονότονο Σα φυσικό κι επόμενο. Θα ζήσεις τρομαγμένος γελάει ο δικαστής κάπου ζωγραφισμένος πριν αποκοιμηθείς. Και στα υπόγεια τα ηλεκτροσόκ σκεπάζουν τη φωνή που περισσεύει Στα εργοστάσια κατασκευάζουν μηχανές που ισιώνουν ό,τι αληθινό. Κάτι χειρότερο από τον ήλιο μιας στερνής αυγής να σε χαϊδεύει Κάτι πιο δύσκολο από της μάνας σου την αγκαλιά που λιγοστεύει.
3.
ΣΕ ΜΕΡΟΣ ΒΡΟΧΕΡΟ Έτσι καθώς ξημερώνει πιάσε μου λίγο και το άλλο το χέρι πιάσε και μέτρα μου αν έχω σφυγμό αν ανασαίνω ακόμη. Κοιτάζεις απ' το μπαλκόνι μπάσα και άγονα μέρη απ' την αρρώστια που δεν είδε κανείς και που κανένας δεν ξέρει. Και που κανένας δεν ξέρει. Σου λένε πως σου τό 'χουν πει τους λες "εγώ", σου λένε "τί" τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου είμαι το τέλος του κόσμου". Σου λένε μη ρωτάς πολύ τους λες "εγώ σας τό 'χω πει" τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου κοιτώ τα αστέρια με τρόμο". Και δε μυρίζει γλυκό γιασεμί πουθενά σ' αυτόν τον έρημο δρόμο από το χάρτη της πόλης, σκιάχτρα πηδούν και μου χαϊδεύουν τον ώμο. Μα δε με ξέρει κανένας, ότι γυρνάω με πιστόλι κι ούτε ποτέ θα το μάθει κανείς τελικά αν ήμουν τέρας στην πόλη. Αν ήμουν τέρας στην πόλη. Σου λένε πως σου τό 'χουν πει τους λες "εγώ", σου λένε "τί" τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου είμαι το τέλος του κόσμου". Σου λένε μη ρωτάς πολύ τους λες "εγώ σας τό 'χω πει" τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου κοιτώ τα αστέρια με τρόμο". Και ξυπνάς απ' την αρχή, σε μέρος βροχερό κρυμμένο μες τη γη. Οι φύλακες χαμογελούν, σε παίζουν στα χαρτιά σου γνέφουνε σιωπή. Μα εσύ είσαι της πόλης το λάθος κυκλοφορείς με πιστόλι είσαι της πόλης το λάθος πυροβολείς τη φορμόλη. Και ξυπνάς απ' την αρχή, σε μέρος βροχερό κρυμμένο μες τη γη. Ήρωες σε προσπερνούν, αργόσυρτα μαθαίνεις εχθρός τί πάει να πει. Αν είναι απλά το φως ή το νεκρό πουλί αίμα στη χαραμάδα που κρύβει τη μορφή σου κι αλλοίμονο άν φανεί. Αλλοίμονο αν φανεί.

credits

released April 5, 2020

Πεθαίνουν Στο Τέλος είναι:

Γιώργος Παυλίδης: Κιθάρα, φωνή
Δημήτρης Μακρής: Μπάσο, φωνή
Κώστας Διαμαντόπουλος: Κιθάρα, φωνή
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα

Σύνθεση, Παραγωγή: Γ. Παυλίδης, Δ. Μακρής, Κ. Διαμαντόπουλος, Σ. Ντούβας
Στίχοι: Γ. Παυλίδης

Ηχογράφηση: Στούντιο Ηχοβρύχιο
Ηχοληψία, Μίξη: Γ. Παυλίδης, Δ. Μακρής
Mastering: Σταμάτης Φουσέκης
Εικαστικά: Δημήτρης Κορδαλής

license

all rights reserved

tags

If you like Πεθαίνουν Στο Τέλος, you may also like: